.jpg "جشنواره مجریان و هنرمندان صحنه ایران")
فرض کنید قرار بوده یک سخنرانی خوب با جزییات کامل ارائه نمایید. شما هم با پشتکار زیاد اسلایدها ی کامپیوتری پیشرفته ،همراه با جزوه های کامل وفلش کارتهایی برای استفاده خود آماده می کنید وسخنرانی را انجام می دهید.
بعد از سخنرانی به شما گفته می شود که بهتر بود شما هم درکنار حضار می نشستید و اسلایدها را تماشا می کردید. چون اسلایدها خود به تنهایی کامل بوده و اصلا نیازی به حضور شما به عنوان سخنران در بالای سن نبوده است. با شنیدن این حرفها حس می کنید که بااین کار فقط شعور مخاطب را دست کم گرفته و به او توهین کرده اید چون تمام حرفهایی که زده اید در اسلایدها بوده و مخاطب می توانسته آن را همانجا بخواند.
گر چه شنیدن این حرفها سخت است اما واقعیت است.
شما با خود فکر می کنید که چقدر برای انتخاب موضوع تحقیق کرده اید ، برای نوشتن متن سخنرانی چقدر زحمت کشیده اید . چقدر تمرین کرده اید و حالا افتضاح به بار آورده اید.
به راستی چه چیز یک سخنرانی را ایده ال می سازد؟ چه عاملی سبب برجسته شدن یک سخنران خواهد شد؟ آیا موضوع سخنرانی اهمیتی ندارد؟ مسلما چرا اما منظور این است که درست است که موضوع سخنرانی باید جذاب باشد اما علاوه بر این ، باید یک زمینه مشترک بین سخنران ومخاطب نیز ایجاد نماید. در غیر اینصورت دیگر سخنرانی معنایی نخواهد داشت وشنونده ای نیز وجود ندارد ویک موضوع می تواند به تنهایی واز طریق ابزارهای دیگر به غیر از سخنران مطرح شود .
پس علاوه بر موضوع سخنرانی ، برای برگزاری یک سخنرانی عامل دیگری نیز هست که اهمیت زیادی دارد وآن چگونگی ارائه سخنرانی می باشد. اما به یاد داشته باشید که فقط ایستادن در برابریک گروه از افراد ،در دست گرفتن چند برگه A4 وکلمه به کلمه از روی آن خواندن شیوه مناسبی برای سخنرانی کردن به شمار نمی رود. البته با این روش می توانید حضار را بخوابانید. یک سخنرانی خوب باید دارای مکث ها و همین طورتأکید بر روی نکات کلیدی باشد. همچنین ممکن است سخنران در طول سخنرانی مجبور باشد اشکالات خود را اصلاح کند یا به سؤالات حاضران پاسخ دهد.
معمولا زبان گفتاری با زبان نوشتاری متفاوت است .
زبان گفتاری حالتی فی البداهه وخود به خودی دارد اما اگر قرار باشد از روی یک نوشته بخوانیم ،شرایط تغییر می کند. برخی معتقدند سخنرانی کردن از روی نوشته می تواند میزان خطاها را کاهش دهد ،اما این خطاها بخشی از زبان گفتاری به شمار می رود. استفاده از زبان گفتاری راهی برای برقراری ارتباط بهتر میان شنونده وگوینده محسوب می شود و باعث به یاد ماندن سخنرانی در ذهن مخاطب خواهد شد. حتی برای انجام یک سخنرانی کوتاه نیز به میزانی از تعامل میان سخنران وحاضران نیازمندیم.
هدف یک سخنران از برگزاری یک سخنرانی قبولاندن نظر خود به مخاطب است. حالا فرقی نمی کند که موضوع مورد نظرچه باشد .می تواند برای معرفی وفروش آخرین محصول تولیدی و یا برای متقاعد کردن طرف مقابل برای مشارکت در یک کار و انجام یک عمل ضروری باشد و یا برای معرفی خود به عنوان بهترین گزینه برای ازدواج.
مهم این است که وقتی شما دربرابر یک گروه می ایستید وسخنرانی می کنید ، باید پذیرفته باشید که هر حرفی که می زنید درست است وتنها کاری که مخاطب می کند این است که باید حرفهای شما را باور کند. حال سؤالی که مطرح می شود این است که وقتی یک تکه کاغذ در دست می گیریدو شروع می کنید به خواندن از روی آن ، شنونده چگونه می تواند حرف های شما را باور کند؟
حرف هایی که ممکن است کاملا درست هم باشد اما خود شماهم هنوز آن را باور نکرده اید! پس برای باور پذیر شدن یک سخنرانی ،مهمترین شرط این است که گوینده ،خود آن را قبول داشته باشد.
