وحشى و مدّعى
وحشى با مدّعيان عشق ميانه خوبى ندارد و آنان را خوشبخت مىداند زيرا اينان از گروهى هستند كه در عشق ورزيدن ادّعاى گزاف و بيهوده دارند و با اينكه واقعا و حقيقتا عاشق نيستند، در نزد معشوق ارزشمندند. با يك جهان بىحرمتى باز با حرمتاند. وحشى مدّعى را چون مرغى مىداند كه با وجود آنكه در قفس عشق
اسير نيست معشوق او را به دانه فريب مىدهد.
خوشبخت تو اى مدّعى كاينجا كه من خوارم چنين
با يك جهان بىحرمتى هيچت ز حرمت كم نشد
*ديوان: 56
نقل وفا در بزم نه تارام گردد مدّعى
مرغى كه نبود در قفس او را فريب دانه ده
*ديوان: 149
وحشى گرفتم آنكه تو از ننگ مدّعى
بستى زبان ز شعر، لقب را چه مىكنى؟
*ديوان: 156