نکاتی ارزشمند در ارزیابی زبان بدن مخاطبان در تالار کنفرانس

زمانی که متوجه می شوید توجه مخاطبان روبه کاهش است یا نگاه ها بدون چشم به هم زدن به شما دوخته شده است، این می تواند به مفهوم بی علاقگی آنان به موضوع طرح شده باشد. موضوع را کش ندهید و یا کاری کنید که شرایط از یکنواختی خارج شود.

زمانی که مخاطبان سر خود را به علامت تایید تکان می دهند، این بدان معنی است که آنها با آنچه می گویید موافق هستند.

زمانی که مخاطبان دست به سینه می شوند، به بینی یا دور دهان خود دست می زنند، به پشت صندلی خود تکیه می دهند، و بدتر از همه اینکه سر خود را به علامت مخالفت تکان می دهند، یعنی با ایده های مطرح شده موافق نیستند. در این شرایط به دقت راجع به اقداماتی بیاندیشیدکه می تواند اوضاع را آرام کند.

زمانی که یکی از مخاطبان نفس عمیق می کشد، شاید به این مفهوم باشد که می خواهد سخنان شما را قطع کند و نقطه نظر خود را مطرح نماید.

بهتر است به دیگر ژستها و علائمی که در زیر آمده است نیز توجه کنید:

• همهمه و چرخش سرها در سالن.
• اخم کردن و عبوس بودن صورت ها
• نگاه کردن به زمین سالن یا سقف.
• با نوک انگشتان دست بر روی میز زدن.
• خروج مکرر افراد از سالن.

شما باید به احساس درونی هر یک از مخاطبان اشراف پیدا کنید و به خاطر بسپارید که این موضوع چگونه می تواند بر عکس العمل دیگر مخاطبان اثر بگذارد. اگر موضوع مورد بحث داغ تر از آن باشد که بتوان آن را کنترل نمود، شاید بهتر باشد که سخنرانی خود را کوتاه نمایید .

برخی افراد احساساتی ممکن است علائم کاملاً ملموسی را در حالت صورت و در زبان تن از خود بروز دهند. شناسایی سریع این علائم در طول جلسه می تواند از بروز هرگونه انفجار و سرریز احساسات ناخواسته، جلوگیری نماید.

هنگامی که شنونده آغاز به استفاده از دست خود به عنوان تکیه گاهی برای سرش می کند، سررفتن حوصله وخستگی خودرا آشکارمی سازد وبرای جلوگیری از خواب رفتن ، ازدستش به عنوان نگه دارنده سر استفاده می کند .میزان بی حوصلگی شنونده بستگی به این دارد که تا چه حددست او سرش را بالا نگه داشته باشد .بی حوصلگی زیاد در عدم توجه نمایان می شود که دست به طور کامل سررا نگه داشته و نهایت بی حوصلگی زمانی است که سر روی میز قرار گرفته و طرف مقابل مشغول خرناس کشیدن باشد.

حرکات ضربه زدن به روی میز یا دسته صندلی  باانگشتان دست ، و زدن پابه روی زمین اغلب توسط سخنرانان حرفه ای به اشتباه به عنوان حرکات بی حوصلگی وخستگی تعبیر می شود ، حال آنکه درواقع اینها بی صبری و بی تابی را نشان می دهند . هنگامی که شمابه عنوان یک سخنران متوجه این حرکات می شوید ، با یک حرکت مناسب در لحن و کلام ، شنونده بی تاب را درسخنرانی خودمشارکت دهید تا از تاثیرات منفی حرکت او بر روی سایرمخاطبان جلوگیری کنید. درصورتی که مخاطبان  علائم بی حوصلگی وبی صبری را باهم به نمایش بگذارند ، غیر مستقیم به سخنران می گویندکه زمان پایان دادن به سخنرانی فرارسیده است. قابل ذکر است که سرعت ضربات انگشت یازدن پابرروی زمین به میزان بی صبری شخصی بستگی دارد . هرچه ضربات سریع تر باشند ،بی صبری شنونده بیشتر است .

یکی از ناخوشایندترین مناظری که ممکن است یک سخنگو هنگام نطق خود مشاهده کند ، استفاده از چندانگشت و یا حتی یک مشت بسته روی دهان  توسط مخاطبان است. این نشان از دروغگو بودن شماست و یا عدم باور بودن صحبت های شما .

بنابراین بهتر است سخن خود را قطع کنید و سوال کنید: "ممکن است کسی نظر خود را راجع به صحبتی که الان می کردم بگوید؟"

این اجازه می دهدکه مخاطبان ایرادات خود را آزادانه مطرح نمایند و به شما نیز فرصتی برای اصلاح بیانات خود و پاسخ گویی به سوالات می دهد.

در بیان زبان بدن علاوه بر نکات بالا  نکات ارزشمند زیادی  برای شما مخاطبان عزیز گرداوری نموده ام که شما می توانید با آموختن آنها علاوه بر ارتقائ سخنرانی خود برای ارتقائ ارتباطات عمومی هم استفاده نمایید و به یک مدعی در ارتباطات موثر مبدل شوید.